2009 was zeker het jaar van Augmented Reality (zie: Esquire, a glimpse ahead, augmented reality) . In 2010 gaan we daar nog veel meer van horen. Op de snip nog een leuke, die bewijst dat merken dit ook in het snotje krijgen:
Adidas gaat voor hun komende mannencollectie sneakers (februari 2010) een code in de lip van de schoenen plaatsen. Voor de camera krijgen we dan een Adidas 3D wereld, waarin je kan navigeren.
Daarnaast gaat het merk ook enkele augmented games ontwikkelen. De meeste van deze games zitten nog in ontwikkelingsfase, vandaar dat we geen enkel interessant voorbeeld konden vinden. Onderstaand voorbeeld geeft wel een idee. Denk in de toekomst ook onder meer aan het gps spel ‘the target‘ in augmented reality.
Het label ‘made in China’, dat we op behoorlijk wat textielproducten terugvinden, had nood aan een imago-opfrissingsbeurt vonden ze in China.
DDB Guoan waagde zich aan die opdracht. Het resultaat kan je hieronder bekijken.
Natuurlijk zijn ze nog enkele belangrijke labels vergeten tonen in het filmpje.
Ceci n’est pas de l’art vult het rijtje aan:
De video kreeg op een website ook de volgende score:
Not impressed,
we weten natuurlijk allemaal dat ze in China betaald worden om op de juiste knop te klikken.
• Speedmerengue: merengue op een hoger toerental, ligt in de lijn van de ‘laten we onze pik eens breken’-dansstijlen als kuduro en soca. Bitches en pimps, maar dan met een dikke pikante latinosaus. We hebben hiervoor nog geen dansinstructievideo gevonden. Maluca blijkt zowat de koploper te zijn in het genre. Niet te verwonderen is Diplo als producer ook van de partij, Buraka Som Sistema is ook nooit ver weg. Er is een mixje na de klik.
• Scouse House: beter bekend als ‘Donk’, of dachten jullie dat die aardslelijke gabber-eilandjes-haarsnits eindelijk uitgegroeid waren? Worden wij gewoon zenuwachtig van. Scouse house? Put a donk on it!
• Hommerock: Alles wat Opper Queen of the Stoneage Josh Homme aanraakt, wordt goud. Nadat hij de Arctic Monkeys getemd heeft, tourt hij nu met z’n maatjes Dave Grohl (Nivana/Foo Fighters) en John Paul Jones (Led Zeppelin). Onder de naam Them Crooked Vultures hebben ze een vette (natuurlijk met duidelijke Queens-stempel) bluesstonerockplaat gemaakt. Het volledige concert dat ze in Keulen speelden beluister je hier.
Hij stuurt ook zijn zonen uit: Sweethead, de band van Queens gitarist Troy Van Leeuwen is mee op tour. Wie houdt niet van een lekkere rockchic met ballen, Beth Ditto – 70kg? Wij zijn al verliefd, u?
• Jan met de pet pop: laat ons dit genre maar gewoon aaibaar noemen. Afkomstig uit Nederland, en tegen alle Nederlandse tradities in, veel te down to earth. Een roodharig meisje met een even rode huid, een leraar muziek met zijn leeringen, een hip-hopper met trompetje… Ideaal alternatief voor de kerstcd’s op het familiefeest.
Rock is all about image. En met dat coole imago van rockmuzikanten laten merken zich graag associëren. ‘In een absolut world you’re with the band’ luidt de baseline van de huidige campagne van Absolut wodka. De band in kwestie is het Australische Wolfmother. In de mini docu volgt Danny Clinch, een naar het schijnt bekende fotograaf, de band. En terwijl hij toch de foto’s voor de campagne schiet, kan hij meteen toch ook de regie van de docu voor zijn rekening nemen. Klik klak klaar, daar heb je een volledige campagne. Het lederen flesomhulsel is deel van de campagne en moet het stoere imago van Absolut op packagingniveau ondersteunen.
Of de heren van Wolfmother mij ook zin doen krijgen in enkele glaasjes wodka, laat ik weten eind januari na hun optreden in het Koninklijk Circus in Brussel.
In een absolut world waren de tickets wel goedkoper, maar bon, ze hebben toch een stevige live-reputatie en enkele heel lekkerenummertjes.
Een imago is natuurlijk iets vergankelijk. Hoe sla je The Clash-gewijs zoiets in 1 klap aan diggelen? Piece of cake met de Hello Kitty Fender Stratocaster.
Op de site kan je bieden op schilderijen. Met het geld van het schilderij kopen de makers Christine en Justin dan hetgeen op het schilderij stond. Op hun Flickr photostream kan je zien welke leuke zaken ze zoal gekocht hebben. Kunst met een knipoog dus.
De verkoop doet het goed (de teller staat op ongeveer 50 schilderijen), maar er staan nog enkele werken in het uitstalraam. Wie koopt de laatste in rij?
Donderdag was het weer Museumnacht in Gent. Jaarlijkse gewoonte om ’s avonds door de regen met schetsboek naar enkele Gentse musea te trekken. Na een veel te druk Museum Voor Schone Kunsten, toch nog enigszins op het gemak een werk van Legér en Spilliaert kunnen schetsen. Na een nog drukker en oninspirerend SMAK terug door de regen naar huis. Geen poëzie te vinden in het SMAK, zoals jij het zegt. Geen schoonheid te vinden in het SMAK, zou ik ervan maken. Later die avond moest ik voor mezelf toegeven dat, ondanks ik graag overweldigd word door iets verrassends of verfrissends, ik toch steeds teruggrijp naar de moderne kunstenaars. Wellicht omdat ik daar toch steeds nieuwe zaken in vind.
Vandaag zag ik een 9 minuten durend fragment van de ondertussen bekroonde Canvas-documentaire met jou in de hoofdrol. Het eerste dat me overviel was herkenning, het tweede jaloezie. Herkenning door de zaken die je zegt, die frustratie wetende dat je nooit even goed zal worden als zeg maar een Rembrandt. Jaloezie om de manier waarop je deze frustratie omzet in een drive. Het is goed om te zien dat sommige mensen nog een echte passie hebben. Eindelijk een schilder die weet waarom hij schildert: passie en de drang en de drive om steeds beter te worden. Ik heb de indruk dat veel mensen vandaag schilderen, omdat ze gewoon met hun pensioen teveel tijd hebben.
Ikzelf heb een enorme adoratie voor Picasso, dat zorgt voor de frustratie dat je nooit zo goed zult worden als Picasso. De laatste 6 jaar had ik te kampen met wat ik zelf het ‘Picasso-complex’ noem. Ik vroeg, en vraag me nog steeds, op regelmatige basis af wat Picasso in een bepaalde situatie zou doen, of hoe Picasso een bepaald probleem zou aanpakken. Het gevolg: ik schilder niet meer. Soms word ik toch nog verleid het nog eens te testen, om dan keihard weer tegen de muur te lopen. De lat ligt te hoog en werkt beklemmend. Ik denk dat ik eerst zal moeten leren tekenen. Hoe zou jij dit complex aanpakken?
Dat kunst veel opoffering vraagt is zeker, maar dat het geen compromissen kent, daar ben ik niet van overtuigd. Er speelt ook nog het aspect talent, maar ik ga me niet uitspreken over mijn eigen talent en nog minder over het talent van andere mensen. Dit is volgens mij iets subjectiefs. Een kunstenaar kan je volgens mij enkel beoordelen op de kwaliteit van de kwantiteit m.a.w. heeft hij of zij een hoge kwaliteit geleverd op voldoende werken. Beschouw jij jezelf een kunstenaar?
Ik ben nog lang niet overtuigd van mezelf. Vandaar dat ik mezelf ook niet als kunstenaar beschouw. De weg is nog lang. In ieder geval heb ik door jouw bevlogenheid ook weer zin gekregen om te schilderen, fail and fail harder (geen idee wie dit zei).
Ik hoop je werken binnenkort eens echt te zien (dus niet op beeldscherm) en daaruit weer creatieve moed te putten.
Veel plezier met het bereiken van je creatieve droom.
cecinestpasdelart.wordpress.com 